Što radosć rjeńšu dawa,
hač dróhu pućować,
hdyž z nowej drastu trawa
chce zemju woblěkać.
Mje ćěri won do žiwjenja,
mi kiwa lóšt a nadźija.
I: Adej, adej! Budź božemje,
štóž lubje za mnu pohladnje! :I

Na łuce kwětki steja
a w polu wonjawki,
won wabi rjana meja
přez doły, přez hory;
mój wótcny domo pod hórku,
měj dźak za twoju hospodu,
I: Adej, adej! Budź božemje,
štóž lubje za mnu pohladnje! :I

Hlej, ćaharjo, tu ptački
mje hižo zetkuja,
wšě mrowički a wački
swój pućik wuzwola.
Po módrej žołmje, po kraju
do swěta won ja wukroču.
I: Adej, adej! Budź božemje,
štóž lubje za mnu pohladnje! :I

Što dźělenja so stróžu,
njej´ krasne wšudźe wšo?
Daj mi na kłobuk róžu,
ty rjane holičo!
A njenam´kaš-li róžičku,
to daj mi přeco wutrobu.
I: Adej, adej! Budź božemje,
štóž lubje za mnu pohladnje! :I