Foto: James Wheeler @ Pexels

Aj, bunt ist der Schlitten und die Glöckchen klingen.

Aj, pisane su sanki

Aj, pisane su snki a klinkotate konje.
A hdźe ha ty nětko jědźeš,
ty rjany Janko mój?
Ći njepowěm!

Ty lěpšich mysli budźeš,
hdyž powědać mi zechceš,
hdźe ha ty tola jědźeš,
ty rjany Janko mój! –
To posłuchaj!

Hlej, do města ja jědu,
tam chcu sej całtow kupić.
Ach, daj mi sobu jěći,
ty rjany Janko mój! –
Ně, njesměš to.

Ty lěpšich mysli budźeš,
hdyž dowolić mi zechceš,
zo tola z tobu jědu,
ty rjany Janko mój! –
Skoč na wopuš!

Aj, pisane su sanki
a klinkotate konje.
A što ty tola wjezeš,
ty rjany Janko mój? –
Aj, jabłučka!

Ty lěpšich mysli budźeš,
hdyž jabłučko mi dariš.
Ach, daj mi, daj mi jedne,
ty rjany Janko mój! –
Maš zhniłe, jěs!

Text und Musik: Volkslied

Instrumental zum Mitsingen

Original mit Gesang

Worum geht's in dem Lied?

Jan fährt mit dem Schlitten in die Stadt, dabei klingen die Glöckchen an den Pferden. Er soll doch bitte jemanden mitnehmen. Aber der Schelm bietet nur den Pferdeschwanz als Sitzplatz an.

Logo Sächsische Mitmach-Fonds

Preisträger im Wettbewerb Sächsischer Mitmach-Fonds, Kategorie Lebendige Zweisprachigkeit.