Aj, pisane su snki a klinkotate konje.
A hdźe ha ty nětko jědźeš,
ty rjany Janko mój?
Ći njepowěm!

Ty lěpšich mysli budźeš,
hdyž powědać mi zechceš,
hdźe ha ty tola jědźeš,
ty rjany Janko mój! –
To posłuchaj!

Hlej, do města ja jědu,
tam chcu sej całtow kupić.
Ach, daj mi sobu jěći,
ty rjany Janko mój! –
Ně, njesměš to.

Ty lěpšich mysli budźeš,
hdyž dowolić mi zechceš,
zo tola z tobu jědu,
ty rjany Janko mój! –
Skoč na wopuš!

Aj, pisane su sanki
a klinkotate konje.
A što ty tola wjezeš,
ty rjany Janko mój? –
Aj, jabłučka!

Ty lěpšich mysli budźeš,
hdyž jabłučko mi dariš.
Ach, daj mi, daj mi jedne,
ty rjany Janko mój! –
Maš zhniłe, jěs!