Swjedźenje a nałožki

Ptači kwas a mejemjetanje stej nimo jutrow a hodow najwažnišej swjedźenjej w běhu lěta za dźěći. Na nich so wjele rejuje a spěwa. Na kermuši zetkawaja so swójbni a na nawsy su čumpjele a budki natwarjene.

Spěwy

Ptači kwas 25. wulkeho róžka

Na ptačim kwasu 25. januara so ptački pola dźěći podźakuja za to, zo su wone je w zymje picowali. Taler, kotryž su wječor do toho na woknjacu desku stajili, napjelnja ptački ze słódkej sroku a słódkosćemi.

W pěstowarni započnu so krótko po hodźoch přihoty na ptači kwas. Wulosujetaj so nawoženja a njewjesta, tež kmótřa a hosćo so wuzwola. Sroka a hawron předrasća so jako kwasny porik. Młódše dźěći noša pysk mjezwoči a křidleška. Předšulske dźěći woblěkaja so serbsku drastu. Holcy so z wjele prócy wot hotowańčow zdrasća. Wažny je tež braška. Wón hosći přeprosy, wjedźe kwasny ćah a stara so wo dobru naladu. Kóžde dźěćo dóstanje hrónčko abo spěwčk, kiž hač do ptačeho kwasa nawuknje. Tež reje so nazwučuja. Dźěći jako ptački předrasćeni abo w narodnej drasće prezentuja so z programom hordźe publikumej.

Mejemjetanje

Mejemjetanje je tradicionelny swjedźeń z rejemi w zelenej meji. Wjesna młodźina staji meju na nawsy a wobstražuje ju před nadpadom z tamnych wsow. Jeli so meja dočasnje podrěza, so sydom lět žana wjace stajić njesmě.

Na zbožo je to w pěstowarni a w šuli hinak. Tam so meja zwjetša wot domownika staja a njetrjeba so stražować. Dźěći nazwučuja reje, hrónčka, basnje a spěwy. Na swjedźeń přichwataja starši a hosćo. Spočatnje rejuja holcy w narodnej drasće wokoło meje. Dźerža módre, čerwjene a běłe banty, kotrež so wokoło zdónka wija. Na wjeršku meje je mała brěza přičinjena. Wona je z pisanymi seklemi pyšena. Nětko su hólcy na rjedźe, dyrbja meju spowaleć. Po tym so wubědźowanje započnje. Štóž je najspěšniši a hałužku brězy w ruce dźerži, je mejski kral. Wón smě sej swoju kralownu wupytać. W někotrych wjeskach je z wašnjom, zo jěcha mejski por na konju po wsy. Spěw „Hdźež so módrja, zelenja …“ njesmě pobrachować.

Kermuša

Kermuša je swójbny swjedźeń, na kotrymž so rady spěwa. Dobry tykanc njesmě pobrachować a horncy połne dobrych jědźow so nanoša. Při tym móže so tež raz něšto nimo kuleć – kaž w spěwje „Rozbita škla“. Wosebje wulke je wjeselo dźěći, hdyž móža do wsy na čumpjele hić.

Dobyćerjo we wubědźowanju sakskeho fondsa „Čiń sobu“ w kategoriji „Žiwa dwurěčnosć“